چگونه ديکتاتورها از هم می آموزند
از اينستاگرام بيژن اشتری
نمیتوان انکار کرد در دوره ای زندگی میکنیم که عمر نظامهای دیکتاتوری بیش از حد به درازا کشیده است.هر دیکتاتوری که به راس قدرت میرسد، دیگر پایینآوردنی نیست.مگر این که به مرگ طبیعی بمیرد و او را با تابوت از دفتر کارش بیرون بکشند.واقعیت قضیه این است که دیکتاتورها با آزمون و خطا رشد میکنند و روشهای سرکوبگرانه خود را ارتقا میبخشند و خود را و نظامشان را مدام بهروز میکنند.اقای ای.جی.هال،که یک پژوهشگر رشتهی علوم سیاسی است در کتاب خود اسم این پدیده را «یادگیری استبدادی"* گذاشته است.
معنای این اصطلاح این است که حضرات دیکتاتورها روزبهروز در حال گسترش دادن مهارتهای خود هستند و اشتباهات گذشته خود را تصحیح میکنند و از تکرار اشتباهات گذشته خود اجتناب میکنند.البته تصحیح اشتباه در مورد یک دیکتاتور به معنای این نیست که ایشان تصمیم گرفته از این پس رهبر خوبی باشد و مردم کشورش را کمتر سرکوب کند.خیر ،اتفاقا بر عکس.این یادگیری در جهت به کمال رساندن مهارتهای سرکوبگرانهاش است.یعنی اینکه دیکتاتور مدام میکوشد که در رذالت و شرارت به اوج برسد و در طول زمان بدتر و مهیبتر و شیطانیتر بشود تا حکومتش را جاودان کند.او برای نابود کردن مخالفانش به فراگیری و یادگیری نیاز دارد و باید این مهارت خودش را لحظه به لحظه ارتقا ببخشد .از این حیث یادگیری بخش جداییناپذیر مقوله کسب و حفظ قدرت است.و اینجا دقیقا همان جاییست که مخالفان دیکتاتور کم میآورند چون تصور اکثرشان این است که طرف مقابل یک احمق است که فقط زور دارد.که البته تصور کاملا نادرستی است.دیکتاتورها اتفاقا بینهایت مستعد یادگیری از تجربیات یکدیگر هستند و به قول برایان کلاس در کتاب تازهاش** حتی اگر خجالت نمیکشیدند کنفرانسهای مشترکی برگزار میکردند از قبیل «چگونه روشنفکران را سر به نیست کنیم» یا«سرکوب رسانههای آزاد؛ تاکتیکها و استراتژی» .
دیکتاتورها همیشه رذل و فاسد بودهاند اما اینها به مدد همین تبادل تجربه و «دانش» توانستهاند همیشه یک قدم جلوتر از مخالفانشان باشند؛مخالفانی که متاسفانه هرگز یاد نگرفتهاند بیاموزند و روشهای مبارزاتی خود را به روز کنند.
*Authoritarian Learning **Corruptible
قربانی تازه رژيم فاشيستی خامنه ای
|