جدال بر سر تسخیر فضاهای عمومی

بیژن اشتری

نظام به صراحت اعلام کرده که «کافی‌شاپ‌ها به مراکز شبکه سازی علیه حکومت تبدیل شده‌اند» و کمر به تعطیلی فله‌ای آن ها بسته است.کتابفروشی‌ها یک به یک در سراسر کشور پلمپ می‌شوند و هر جا نشانی از حضور توده‌های مردم باشد در معرض هجوم و ایلغار گزمگان قرار دارد.با این حال،خیابان‌های شهرها همچنان در تسخیر جوانان زیبایی است که می‌خواهند به سبک و سیاقی که دوست دارند زندگی کنند.

 

 

 

 

 

ഈ പോസ്റ്റ് Instagram-ൽ കാണുക

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

@bijan_ashtari ഒരു പോസ്‌റ്റ് പങ്കിട്ടു

آن چه هم اکنون در سطح شهرهای کشورمان شاهدیم
جدال بی‌سابقه‌‌ و سرنوشت‌سازی است برای تسخیر فضاهای عمومی.حکومت در صدد تحمیل سبک زندگی خاص خود است تا از این طریق اعمال سلطه کند،قدرت نداشته خود را به رخ بکشد،جلو ریزش نیروهایش را بگیرد و پایه های قدرت سیاسی خود را مستحکم کند.از بین بردن جلوه‌های بیرونی سبک های زندگی «غیر مجاز» به مهم‌ترین وظیفه حکومت تبدیل شده چون به مهلک بودن آن سخت واقف است.

ارسطو اولین فیلسوفی بود که گفت«هر جباریتی مایل به منزوی کردن شهروندان از یکدیگر است زیرا رمز حکمرانی‌اش پاشاندن بذر جدایی بین شهروندان است» و سپس در کتاب «نامه‌های ایرانی» مونتسکیو خواندیم که «جداسازی جسمانی که به زور به شهروندان تحمیل می‌شود سنگ‌بنای استبداد است زیرا این جدایی ‌ها از برقراری ارتباط که پیش‌نیاز هرگونه مخالفت سیاسی سازمان‌یافته است جلوگیری می‌کند»

اغراق نیست اگر بگویم تقریبا همه اندیشمندان علوم سیاسی که درباره جباریت و سازوکارهایش نظریه داده‌اند بر اهمیت تسخیر فضاهای عمومی تاکید کرده‌اند.تاسیت فیلسوف یونانی می‌نویسد:«با نگاه به خیابان‌ها و مکان‌های عمومی می‌توان چیزهای بسیار آموخت.اگر این فضاها در تسخیر نظامیان و گزمگان باشد پس بدانید جباریت بر آن جامعه حاکم است و اگر شهروندان آزاد این فضاها را در تسخیر خود داشته باشند پس بدانید جمهوریت حاکم است.»

حاکمان ماکیاولیست این درس ماکیاول در کتاب« تاریخ فلورانس» را خوب یاد گرفته‌اند که«جبار موفق باید با حذف کامل عرصه های عمومی بر جامعه سلطه یابد.اندازه گیری اینکه یک کشور تا چه حد آزاد است از آنجا معلوم می‌شود که چه تعداد از مردم چقدر از مکان‌ها و فضا ‌های عمومی را به اشغال خود درآورده‌اند.جباران با بیرون راندن مردم از خیابان ‌ها،بوستان‌ها و تالارهای شهر و سوق دادن اجباری آنها به عوالم خصوصی‌شان می‌توانند همواره آنها را تحت فرمان خویش داشته باشند.»

اما وظیفه شهروندان خوب، به قول ارسطو،«فراخواندن بقیه شهروندان به میادین و فضاهای عمومی شهرهاست.اجازه نباید داد جباریت، شهروندان را از قلمروهای عمومی دور نگهدارد و آنها را در عرصه‌های خصوصی‌شان محدود سازد.»


بیژن اشتری
https://t.me/bijan_ashtari/268

Instagram
@bijan_ashtari