چرا خبری از اعتراض‌های خیابانی نیست؟
 
«آیا اعتراض‌ها بدون رسیدن به نتیجه‌ی دلخواه ما (انقلاب) تمام شده است؟ چرا خبری از اعتراض‌های خیابانی نیست؟ آیا ما شکست خوردیم؟» این‌ها‌ از پُرتکرارترین پرسش‌های این روزهاست.

وقتی نگاهی به خیابان‌ها می‌اندازیم که دیگر هیچ اثری از گرمای پرشور روزهای اول وجود ندارد، این پرسش‌ها بسیار جدی به نظر می‌رسند. با این حال، باید چه پاسخی داد؟
.
الگوی اعتراض‌های خیابانی نه به‌صورت خطی بلکه به‌شکل «موج‌وار» رخ می‌دهند. پژوهشگران جنبش‌های اجتماعی تمایل دارند اعتراض‌ها را به صورت حلقه‌ای، زنجیر‌ه‌ای، سلسله‌ای، موجی، چرخه‌ای و به‌شکل جزر و مدی بررسی کنند. در این الگوها تاریخ و نشانه‌های مشخصی از شروع تعارض‌های شدید و کاهش نسبی وجود دارد.

بر همین اساس، ما چند لحظه‌ی کلیدی را در مسیر اعتراض‌های‌مان تجربه می‌کنیم:
الف) بسیج اولیه؛
ب) مشارکت؛
ج) احیاءـ‌افول؛
د) بسیج مجدد.

دوره‌ی بسیج اوّلیه به نسبت هر اعتراضی متفاوت است، اما در طول «جنبش زن زندگی آزادی» این زمان تقریباً دو هفته پس از زمان کشته‌شدن مهسا امینی بود.

دقیقاً در همین دوره‌ است که شعله‌های خشم و امید میان ما گُر می‌گیرند. اعتراض‌ها به سرعت برق منتشر می‌شوند. جمعیت‌های زیادی به خیابان‌ها می‌آیند و لحظه‌های حماسی و خیره‌کننده‌ای به چشم می‌خورند.

با این حال، ما در این جنبش برخلاف تمام موج‌‌های اعتراضی قبلی، طولانی‌ترین دوره‌ی «مشارکت» خیابانی را تجربه کردیم؛ ١١٠ روز.

در این مرحله، برخلاف دوره‌ی «بسیج اولیه»، روند رشد هیجان‌ها و گسترش جغرافیایی اعتراض‌ها آهسته‌تر پیش می‌رود و الزامات تازه‌ای را برای «اعتراض» به وجود می‌آورد.

‏پس از این مرحله، جنبش‌ها ممکن است به دلیل سرکوب، برآورده‌شدن تقاضاها و یا عدم کسب منابع لازم دچار «افول» شوند.

این دوره‌ی افول در همه‌ی جنبش‌ها فارغ از هر مختصاتی رخ می‌دهد و کاملاً طبیعی است. درواقع لازمه‌ی تداوم و احیا همین روند رو به کاهشِ اعتراض‌های خیابانی‌ است تا جنبش بتواند پتانسیل‌های لازم را برای مرحله‌ی بعد، یعنی «بسیج مجدد»، کسب کند.

هم‌اکنون به‌نظر می‌رسد که «جنبش انقلابی زن زندگی آزادی» در اواخر «دوره‌ی مشارکت و دوره‌ی احیا» قرار دارد. پس این روند طبیعی جنبش ارتباطی به «شکست»، «تمام‌شدن» و «ناامیدی» نخواهد داشت. در واقع چنین کلماتی هیچ ارزش تحلیلی ـ محاسباتی ندارند.

اما مهم‌ترین نکته آگاهی به مراحل جنبش‌ها و توجه به الزامات هر دوره است، یعنی مرحله‌ی مشارکت نسبی و احیا، دوره‌ی جذب مجدد منابع، ساختاربندی دوباره، برنامه‌ریزی و سازمان‌دهی.

این از حساس‌ترین دوره‌‌های «جنبش‌ها ‌ـ ‌اعتراض‌ها»ست که نباید به‌راحتی از دست برود.
#مهسا_امینی
#زن_زندگی_آزادی

لینک: https://t.me/khabgard/4161
منبع
@KhabGard