قداست با انسان‌هاست و نه نمادها |
فرستنده arman در تاريخ
28 سپتامبر 2022 ساعت 12:32 بعدازظهر
- ويرايشگر تالار
محل اقامت: Denmark تاريخ عضويت: 18 آگوست 2004 تعداد ارساليها:
375
 مشخصات  جستجو
 نقل قول
|
قداست با انسان‌هاست و نه نمادها
آرمان امیری @armanparian - آیا پرچم کشور یک «نماد همبستگی ملی» است که باید «مقدس» قلمداد شود؟ به نظرم هر دو بخش این پرسش جای درنگ و بازخوانی دارد.
در مورد تاریخچه‌ی پرچم ایران، به اندازه کافی تحقیقات و مطالب مستند وجود دارد. پرچمی که طبیعتا طی قرن‌ها تاریخ پر فراز و نشیب کشور بارها تغییر کرده است. یعنی درک اینکه در هر دوره‌ای بر سر یک نماد خاص توافقی حاصل می‌شده که در دوره‌ی دیگر می‌توانسته کنار گذاشته شود اصلا موضوعی نیست که بخواهیم بر سر آن جدل کنیم. پایدارترین عنصر پرچم ایران در این تاریخ پر تلاطم و «کوتاه مدت»اش، احتمالا نماد «شیر و خورشید» بوده است. نمادی که گویا قدمت آن به ۷ تا ۸ قرن می‌رسد و از این منظر یکی از با ثبات‌ترین و موردتوافق‌ترین اجزای پرچم ملی ایرانیان بوده که آن هم به دنبال انقلاب ۵۷ کنار گذاشته شد. همین نکته می‌تواند برای بخش نخست پرسش ما بسیار راهگشا باشد:
اگر پرچم، یک نماد فراگیر ملی بود که ربطی به رژیم حاکم نداشت، با وقوع انقلاب ۵۷ هم نباید نقش شیر و خورشید از پرچم کشور حذف می‌شد. پس نخستین جماعتی که در عمل ثابت کردند هیچ باوری به یک نماد فراگیر ملی ندارند بنیان‌گذاران نظام جمهوری اسلامی بودند. آن‌ها نه تنها نقش شیرخورشید را با قدمتی چندصدساله به کل کنار گذاشتند، بلکه در طراحی پرچم جدید، از نمادهای مذهبی / اسلامی بهره بردند که بی‌شک نمی‌توانستند به «همه‌ی ایرانیان» تعلق داشته باشد. چطور یک ایرانی غیرمسلمان یا یک فرد غیرمذهبی باید در مواجهه با چنین پرچمی احساس «اتحاد ملی» می‌کرد؟
همین تردید ما را به بخش دوم پرسش هم می‌رسد. خود پرچم که تکه‌ای رنگ و پارچه است. احترام یا قداستی اگر بخواهد بگیرد، بی‌شک باید وامدار احساسات انسان‌هایی باشند که حول آن جمع می‌شوند. اگر از کسی می‌خواهیم که به نماد یک کشور احترام بگذارد، در واقع به صورت ضمنی درخواست می‌کنیم که به تک‌تک افراد آن کشور و به روح ملی و جمعی آنان احترام بگذارد؛ اما اگر همین پرچم، ویژگی نمادین خود را از دست داد تکلیف چیست؟
برای شخص من، و بخش بسیار بزرگی از ایرانیان (البته نه همه‌ی ایرانیان) پرچم «نظام جمهوری اسلامی ایران» تا مدت‌ها همان «پرچم ملی ایرانیان» قلمداد می‌شد. احتمالا، محصول سطحی از «مشروعیت» که برای این حاکمیت قائل بودیم. هرچند در همین مدت هم گروه‌های بسیاری بودند که این رژیم را نامشروع می‌دانستند و در نتیجه نه از سر «وطن‌فروشی» یا نداشتن عرق و علاقه به «ایران‌زمین»، بلکه به نشانه‌ی مخالفت با رژیم، به نماد و پرچم آن هم احترام نمی‌گذاشتند.
به باورم امروز اگر تغییری حاصل شده باشد، محصول فرو ریختن مشروعیت نظام حاکم است که به پایین ترین سطح خود رسیده. حالا دیگر آنان که رژیم حاکم را، نه نماینده‌ی ملت ایران، بلکه ماشین سرکوب آن‌ها می‌دانند، آشکارا در اکثریت قرار دارند. بسیاری از ما به چشم دیده‌ایم که پرچم نظام هم، به مانند بسیاری دیگر از نهادهای حکومتی که در اختیارش قرار گرفته بود، به سرعت به یک ابزار سرکوب بدل شده است. درست به همان میزان که عناوین «ملی‌گرایی» و «وطن‌دوستی» و «حفظ استقلال» همگی به کلیدواژه‌ی دروغین و فریبنده‌ای برای سرپوش گذاشتن بر سرکوب، جنایت، خفگان و چپاول بدل شده‌اند.
از نگاه من، هر ابزار یا نمادی که کاکرد وحدت‌بخش خود را از دست بدهد، می‌خواهد پرچم باشد، یا سرود، یا حتی تیم‌های ورزشی که صرفا عنوان «ملی» را یدک می‌کشند، بی‌شک نه تنها قداستی ندارند، بلکه ای بسا باید به اندازه تمامی ارکان این ماشین سرکوب مورد اعتراض قرار بگیرند. در نتیجه، تمامی جنجال‌های خبری و رسانه‌ای جماعتی که مأموریت خود برای توجیه ماشین سرکوب حکومتی را پشت عناوین و ژست‌های فریبنده‌ی میهن‌پرستانه پنهان می‌کنند برای من به همان اندازه ارزشمند است که دروغ‌های پروپاگاندای حکومتی می‌تواند اعتبار داشته باشد.
کانال «مجمع دیوانگان»
@DivaneSara
اینستاگرام
@divanesara_
.
|
|
برای ارسال پاسخ به اين مورد بايد
وارد شويد
برای استفاده از تالار گفتمان بايد عضو شويد
|
|
|
|
| |
|
جستجو
|
![[ Yahoo! News Search ]](https://us.yimg.com/i/yahootogo/ytg_news.gif)
|
