Welcome to Online Film Home
Home :: Film News :: Find a Birthday :: Dark version :: Persian Weblog :: Forum :: Contact
  تالار گفتمان بحث آزاد تالار گفتمان بحث آزاد

 خوش آمديد مهمان                                 عضو شويد  وارد شويد جستجو  فهرست اعضای تالار

  تالار
  بحث آزاد

نسخه مناسب چاپ ارسال ج1608;ابيه  ارسال موضوع جديد

موضوع داستان دو مطلق
فرستنده بامشاد در تاريخ 14 نوامبر 2021 ساعت 1:52 قبل ازظهر  
محل اقامت: دانمارک   تاريخ عضويت: 05 آگوست 2004   تعداد ارساليها: 934   مشاهده ی مشخصات بامشاد مشخصات  جستجوی ارساليهای ديگر بامشادجستجو نقل قول ارسالی بامشادنقل قول
«داستان دو مطلق»
#A 355


.

آرمان اميري @armanparian - تصوير پيوست به تازگي در فضاي رسانه‌اي جنجالي شده است. ابتدا گروهي از دانشجويان دانشگاه تهران در جشن فارغ‌التحصيلي بدون حجاب عکس گرفتند و به فاصله اندکي، جمعي که هويت‌شان چندان نياز به توضيح ندارد با حضور در محل عکس دوم را گرفتند. برخي با کنار هم قرار دادن اين دو تصوير تلاش کردند آن را نشاني از دو طيف از باورها و سبک زندگي جامعه ايراني قلمداد کنند که بايد به هر دو احترام گذاشت. به باور من اما، اين تصوير نشان‌گر تکثر طبيعي جامعه ايراني نيست، بلکه حکايتي است از صف‌کشي آشکار ميان «دو مطلق».
* * *
اميرپرويز پويان، در بخشي از جزوه «مبارزه مسلحانه و رد تئوري بقا»، ايده‌اي را با عنوان «دو مطلق» مطرح کرد. تحليل او از وضعيت زمانه خود (دهه چهل خورشيدي) چنين بود حکومت در اوج «سلطه مطلق» قرار دارد و بازتاب اين مساله در ذهن کارگران به شکل «ضعف مطلق» تجلي کرده است. نسخه پويان، براي بر هم زدن اين معادله نامتوازن، مبارزه مسلحانه چريکي بود. من، طبيعتاً نه با نسخه او موافق هستم و نه هيچ نسبتي با چپ‌گرايي ايده‌آل او دارم. عنوان اين يادداشت را تنها براي اداي احترامي تاريخي نسبت به اين آرمان‌گراي تيزهوش به عاريت گرفته‌ام؛ با اين حال گمان مي‌کنم که وضعيت ايران پسا 98 را نيز به خوبي مي‌توان با يک ايده «دو مطلق» تشريح کرد.

مطلق نخست: فاتحان سرمست از سرکوب

امروز هم در يک سو حاکميتي قرار دارد که سرمست از توهم يکپارچه‌سازي قدرت، روياي ديرينه خود را در شرف تحقق مي‌بيند. رويايي که اميدوار بود با کودتاي انتخاباتي 88 ميسر شود، اما به مدد مقاومت خياباني معترضان، يک دهه به تاخير افتاد. آبان ماه 98 اما، پس از آنکه ماشين سرکوب ناچار شد تمامي ملاحظات ظاهري خود را کنار گذاشته و به کشتار مستقيم روي بياورد، ديگر فرصت را از دست نداد و براي پاکسازي کامل قدرت به پيش رفت. سرنوشت مجلس 98 و سپس رياست‌جمهوري 1400 فقط تجلي کوچکي از اين اراده جديد بود.

بر خلاف تصور برخي اصلاح‌طلبان که خام‌انديشانه منتظر هستند حاکميت براي جبران شکاف‌هاي اجتماعي دير يا زود دوباره به آن‌ها مراجعه کند، «گام دوم انقلاب»، راه‌حل تمامي ضعف‌ها را صرفا در «سفت‌کردن کمربندها» مي‌بيند. فاتحان جديد مجلس و دولت که هزينه سنگين سرکوب‌هاي اخير را پرداخته‌اند، حالا فقط به نقد کردن عايدي‌هاي‌شان چشم دارند و عرصه خفقان‌آلود جامعه را به چشم نخستين (و اي بسا آخرين) فرصت براي تحقق تمامي روياهاي معطل‌مانده خود مي‌بينند. با تمام قوا به تمامي ارکان حقيقي و حقوقي جامعه حمله مي‌برند و افراطي‌ترين نسخه‌هاي سياسي و اجتماعي را شتابزده در دستور کار قرار مي‌دهند تا به تعبير «سردار قلم»، قطار را بدون ترمز و فرمان به پيش برانند.

وضعيت احساس فتح و قدرت «مطلق» اين گروه، احتمالا با وضعيت «قدرت مطلق» حکومت در دوران مورد نظر پويان تشابه کامل دارد، اما در «مطلق» دوم اوضاع به کلي دگرگون مي‌شود.

مطلق دوم: جامعه‌اي که قصد بازگشت ندارد

اگر به زعم پويان، «سلطه مطلق» رژيم پهلوي در دهه40 به «ناتواني مطلق» جامعه انجاميد، به باور من سرکوب‌هاي اخير به کلي وارونه جواب داده است. علي‌رغم خفقان شديد سياسي، ناخودآگاه جمعي ايرانيان حاکميت را در وضعيت زوال مطلق و سقوط قريب‌الوقوع مي‌بيند. شايد بتوان گفت که «از قضا سرکنگبين صفرا فزود»ه، چرا که عريان شدن خوي تهاجمي حکومت، به کنار گذاشتن روحيه محافظه‌کارانه جامعه (با برچسب اصلاح‌طلبي) منجر شده است. حالا ديگر بخش بزرگي از طبقه متوسط در کنار اقشار فرودست، هيچ‌گونه قصدي براي عدول از کسب تام و تمام مطالبات خود ندارند.

هرچند شعار «به عقب باز نمي‌گرديم» سال 96 را بخشي از اصلاح‌طلبان مطرح کردند که سر سوزني بدان التزام نداشتند و 4سال بعد به هر خفت و حقارتي هم تن دادند، اما بخش بزرگي از جامعه ايراني، به ويژه پس از کشتار آبان 98 آن شعار را به معناي واقعي کلمه سرلوحه کار خود قرار داد تا نشان دهد از تجربه قرباني کردن جنبش سبز به پاي صندوق راي 92 درس عبرت بزرگي گرفته و ديگر حاضر به مصالحه يک جانبه با حکومت نيست.

همه اين‌ها يعني، درست در همان شرايط که بنيادگرايان حاکم، در رقابتي تنگاتنگ با همتايان طالباني خود، يورش نهايي براي سرکوب کامل ظرفيت‌هاي مدني در جامعه ايراني را آغاز کرده‌اند، بخش بزرگي از ايرانيان نيز تصميم گرفته‌اند حقوق بديهي خود را، بي‌کم‌وکاست پي‌گيري و محقق کنند. بدين ترتيب، تصوير نماديني که اين روزها جنجالي شده نيز، نه مواجهه دو بخش از جامعه ايراني، بلکه يک صف‌کشي آشکار ميان «آزادي‌خواهي مطلق» در برابر خوي «سرکوب‌گري مطلق» است.

کانال «مجمع ديوانگان»
@DivaneSara

اينستاگرام «مجمع ديوانگان»

.

برای ارسال پاسخ به اين مورد بايد وارد شويد
برای استفاده از تالار گفتمان بايد عضو شويد

ارسال جوابيه  ارسال موضوع جديد


 
جستجو
جستجوی فيلم، کارگردان، بازيگر..:

fa en


سايت های سينمايی!
 

Find a birthday!


پيوندها
 
مجله ۲۴
آدم برفی ها
دیتابیس فارسی فیلم های سینمایی
کافه سينما
سينمای ما
سينمای آزاد
 

اخبار روز ايران

[ Yahoo! News Search ]

Search Yahoo! here
 
 [ Yahoo! ]



options