«بي‌ادبي» به استاندارد دوگانه شما ربط دارد

از صفحه تلگرام خواهر شکسپير

اگر زن‌ايد با اين سناريو آشناييد: در جمعي بحث بر سر موضوعي بالا گرفته است، شما نيز با شور و حرارت از نظر خود دفاع يا از زاويه‌ي تازه‌اي مساله‌اي را مطرح مي‌کنيد، ناگهان يک نفر در جمع(که اين يک نفر در اکثر مواقع يک مرد است) برمي‌گردد حرف شما را قطع مي‌کند و بلند به شما مي‌گويد:« خونسرد باش خانم. انقدر صدايت را بالا نبر و نظرت را داد نزن.» هم‌زمان در همان جمع چندين مرد بودند که داشتند با تن صدايي به مراتب بلندتر از شما نظرشان را واقعا داد مي‌زدند، وسط حرف زنان پريده و مدام حرف آن‌ها را قطع مي‌کردند و هيچ‌کس برنمي‌گردد به آن‌ها بگويد:«خونسرد باش آقا. انقدر صدايت را بالا نبر و نظرت را داد نزن. انقدر در حرف من نپر.»

حالا تحقيق تازه‌اي از کاترين هيلتون، زبان‌شناس دانشگاه استنفورد، نشان مي‌دهد که اين‌که چه واژه‌ها/لحن/ تن‌ صدا و ...«بي‌ادبانه» يا اصلا «صداي بلند» تلقي شود، نسبت مستقيمي با جنسيت شما دارد. هيلتون در تحقيق خود بيش از 5 هزار کليپ صحبت از مردم را به‌دقت انتخاب و کنار هم چيد و اين کليپ‌ها را براي گروه تحقيق پخش کرد. افراد در اين کليپ‌ها از جنسيت‌هاي گوناگون بودند، با اين‌که همه‌ي آن‌ها يک سري متن مشخص را مي‌خواندند، واکنش مخاطبان به آن‌ها يکسان نبود. مخاطبان مرد، به مراتب بيشتر زناني را که در کليپ‌ها در حرف ديگري مي‌پرند، «بي‌ادب»، «کم‌هوش»، «ابله» و رفتار آن‌ها را «غير دوستانه» ارزيابي کردند. اما هم‌زمان به مراتب کمتر چنين ارزيابي را درباره‌ي مرداني دارند که در حرف کس ديگري مي‌پرند.

هيلتون مي‌گويد از ابتدا حدس مي‌زد که اين نگاه جنسيت‌زده و استاندارد دوگانه درباره‌ي زنان وجود داشته باشد، اما چيزي که براي او حيرت‌آور بود، اين نکته است که مردان بسياري زني را که با صداي بلند از نظر خود دفاع کند يا در حرف کسي بپرد، نه تنها «بي‌ادب»، بلکه «کم‌هوش» تلقي مي‌کنند!

اين اولين‌بار نيست که تحقيقي اين استانداردهاي دوگانه‌ي عميق درباره‌ي رفتاري يکسان از سوي زن و مرد را نشان مي‌دهد. پيش از اين تحقيقات نشان داد که مخاطبان(زن و مرد) اگر مردي بايستد و از نظر و حق خود دفاع کند، او را فردي «لايق، با اعتمادبه‌نفس، سرسخت» ارزيابي مي‌کنند و به ندرت ممکن است کسي بگويد اين آدم «دوست نداشتني» است. هم‌زمان همين رفتار مشابه براي زنان، باراني از قضاوت منفي و انگ به دنبال دارد. اين وضعيت درحالي است که از هر سو مي‌خواهند زنان را تشويق کنند که به خصوص در محيط کار، باستند و از حق خود دفاع و نظرات خود را به روشني مطرح کنند. زنان اين کار را مي‌کنند و تاوان سنگيني مي‌دهند. تاواني که فقط به قضاوت منفي جمع ختم نمي‌شود، زنان به آساني کناري گذاشته شده، مسئوليت آن‌ها کمتر شده و در مواردي حتا از کار اخراج مي‌شوند.

تحقيق مفصل ديگري نشان داد که در حالي که نيمي از مردان فارغ‌التحصيل رشته‌ي «ام‌بي‌اي» با اعتمادبه‌نفس مي‌ايستند و براي دستمزد خود چانه مي‌زنند، تنها يک هشتم زنان فارغ‌التحصيل اين رشته جرات چنين کاري را دارند، چون قضاوت مي‌شوند و فوري احتمال استخدام آن‌ها منتفي مي‌شود. مساله‌ي تلخي که به «هزينه‌ي اجتماعي» چانه‌زني براي دستمزد شناخته مي‌شود.

اين سوگيري تلخ اجتماعي درباره‌ي يک رفتار کاملا يکسان از سوي زن يا مرد بسيار رايج است. بار ديگر که ديديد رفتار زني که با شور و حرارت دارد از نظرش دفاع مي‌کند، اذيت‌تان مي‌کند و چيزي دارد مغزتان را مي‌جود فوري از خودتان بپرسيد اگر جاي اين زن، يک مرد بود و داشت با شور و حرارت از نظرش دفاع مي‌کرد باز اين‌جور کلافه و عصباني مي‌شدم و دلم مي‌خواست بگويم «بشين سر جايت و حرف نزن؟» اگر صادقانه جواب بدهيد، جواب خيلي وقت‌ها نه است و مشکل دقيقا همين‌جاست: استاندارد دوگانه.
@FarnazSeifi


https://t.me/FarnazSeifi/210

«بي‌ادبي» به استاندارد دوگانه شما ربط دارد