آیا مردم ایران سرنوشت خویش را در دست می‌گیرند؟- گفتگو با قاسم شعله‌سعدی و حسن شریعتمداری

: منتشر شده در 24/02/2021 - 19:03
صدا ۲۹:۲۶
قاسم شعله سعدی و حسن شریعتمداری
قاسم شعله سعدی و حسن شریعتمداری © RFI
توسط :
ناصر اعتمادی
۳۵ دقیقه



رویدادهای بیست و چهار ساعت گذشته در سراوان فقط نمی گویند که ایران همچنان در تب و تاب اتفاقات سیاسی می سوزد. این رویدادها فقط از فقر و استیصال محرومان خبر نمی دهند که بهای سنگین سیاست های جمهوری اسلامی ایران را در داخل و خارج و با تحمل سخت ترین تحریم های بین المللی و ناکارآمدی و فساد داخلی پرداخته و می پردازند. این رویدادها نشان می دهند که مردم کمترین نقشی در تصمیماتی ندارند که در غیبت آنان توسط رهبران ایران گرفته شده و می‌شود و در عین حال سرنوشت آنان را به بدترین شکل ممکن رقم زده و می زنند.


اما، چگونه می توان این معادله را معکوس کرد؟ چگونه مردم ایران می توانند به عامل فعال و آگاه برای تعیین سرنوشت خویش تبدیل شوند؟ آیا مسائل اتمی و موشکی یا رفتارهای جمهوری اسلامی در منطقه که "بی ثبات کننده" خوانده می شوند و همگی کشور را در بن بست و بی سرانجامی حاضر فرو برده‌اند فقط مسئلۀ رهبر حکومت اسلامی ایران، علی خامنه‌ای، و قدرت های منطقه ای و جهانی است؟ نقش مخالفان حکومت اسلامی برای تغییر این معادله چیست؟ چه مشکلاتی مانع از نفوذ کلام آنان در جامعه برای برانگیختن امید و ایجاد یک وفاق ملی می‌شود؟

این پرسش هایی است که در گفتگو با آقایان حسن شریعتمداری، "دبیر کل شورای گذار در ایران" و قاسم شعله سعدی، مبتکر "راه سوم، راه نجات ایران" در میان گذاشته شده است. آنان در پاسخ به این پرسش ها و پرسش های دیگر از جمله گفته اند :

حسن شریعتمداری : "مردم سراوان از محرومترین محرومان ایران هستند. آنان حتا در فقدان تحریم‌ها جمعی فراموش شده بوده و هستند. این فراموشی ریشه در تبعیض های نهادی دارد که با روی کار آمدن رژیم اسلامی عمق و ابعاد بمراتب گسترده تری یافته است. بدتر حتا حکومت اسلامی با بهره برداری از گسل میان مرکز و پیرامون نقش مخرب امنیتی در این مناطق محروم ایفاء کرده و می کند. رژیم اسلامی دائماً به دیدۀ ظن به این محرومان می‌نگرد و این محرومان ناچارند در این سوءظن امنیتی و دائمی معاش خود را تأمین کنند."

حسن شریعتمداری در جای دیگری از سخنانش از مردم ایران خواسته است که از طریق اعتصابات عمومی نه فقط با مردم سراوان، بلکه با همۀ مردمان محروم حاشیۀ کشور همبستگی کنند. او گفته است : "اگر بخش هایی از مردم در قبال فجایع جاری سکوت کرده یا از خود انفعال نشان می‌دهند علت آن بعضاً ابهام در آینده و ناامیدی از آن و همچنین تک روی فعالان نام‌آور سیاسی کشور است که در کنار یکدیگر قرار نمی گیرند تا یک مرکز ثقل سیاسی جهت امیدوار کردن مردم به وجود آورند." حسن شریعتمداری سپس افزوده است : "بنابراین، ما مخالفان هم باید از خودمان شروع بکنیم و خودمان را نیز سرزنش کنیم و از خودمان بپرسیم که آیا به وظیفۀ خطیر ملی خود در آستانۀ فروپاشی یک نظام عمل می‌کنیم؟ آیا می‌کوشیم که از تبدیل شدن این فروپاشی به یک فروپاشی ملی و نابودی ایران به عنوان مهد یک تمدن بزرگ جلوگیری کنیم؟ آیا با هم و در کنار هم یک تشکیلات سیاسی واحد می سازیم که هم از لحاظ بین المللی به رسمیت شناخته شود و هم در داخل کشور جدّی گرفته شده و منشاء امید شناخته شود؟"     

قاسم شعله سعدی نیز در سخنان خود یادآور شده است که "اصل بیست و هشت قانون اساسی حکومت اسلامی را به تأمین شغل و فرصت برابر برای به دست آوردن آن ملزم ساخته است، در حالی که آقای خامنه‌ای صریحاً می‌گوید که ایجاد شغل به او ربطی ندارد، هر چند بر اساس قانون اساسی رهبر جمهوری اسلامی علاوه بر ولایت امر، همۀ مسئولیت های ناشی از آن را نیز برعهده دارد." قاسم شعله سعدی سپس افزوده است که "علی خامنه‌ای بارها احکام قتل علیه مردم معترض ایران صادر کرده است. در اعتراضات آبان ماه سال گذشته چند هزار نفر از همین مردم ناراضی به دستور او کشته شدند."

به گفتۀ قاسم شعله سعدی "حال ارتکاب جنایت از نو به داخل زندان‌های کشور نیز سرایت کرده که آخرین نمونه اش قتل بهنام محجوبی است." قاسم شعله سعدی سپس گفته است : "ولی آنچه من می خواهم بگویم این است که مردم ایران نیز مسئول هستند. بی تفاوتی نسبت به سرنوشت یکدیگر و سرنوشت جمعی خود قابل توجیه نیست. در این کشور کودکان و حتا اعضای خانواده ها اکنون از سر استیصال و فقر دست به خودکشی می‌زنند." شعله سعدی سپس با اشاره به وضعیت کنونی میانمار گفته است : "میانمار را ببینید، برغم کودتای نظامیان و دستگیری و حصر نمایندۀ قانونی مردم، مردم اما دست از اعتصاب و اعتراض نمی کشند و اتفاقاً همین رویکرد باید سرمشق مردم ایران باشد."

شعله سعدی در جای دیگری از سخنانش افزوده است : "به همین خاطر ما در منشور خود صریحاً گفته ایم که برای رسیدن به مقصود خود یعنی نجات ایران از بند رژیم کنونی، دست همۀ مبارزان راه آزادی ایران از جمله دست مهندس حسن شریعتمداری را می فشاریم. ما در توصیف راهبرد خود صریحاً گفته ایم که هدف ما انتقال قدرت به صورت مسالمت آمیز و با اتکاء به یک جنبش نافرمانی مدنی خشونت‌پرهیز است. صریحاً هم تأکید کرده ایم که اصلاح جمهوری اسلامی امکانپذیر نیست و رژیم اسلامی باید تغییر کند. به بیان دیگر، ما از جمهوری اسلامی عبور کرده ایم و رژیم مورد نظر ما برای آیندۀ ایران یک رژیم سکولار و مبتنی بر بیانیۀ جهانی حقوق بشر و دموکراسی، یعنی آرا و انتخاب آزاد مردم است."

قاسم شعله سعدی در ادامه یادآور شده است که "اگر حکومت اسلامی ایران به انتقال مسالمت‌آمیز قدرت تن بدهد، هیچ محاکمه ای نه ملی نه بین‌المللی متوجۀ رهبران جمهوری اسلامی نخواهد شد، هر چند جنایات آنان نیز هرگز فراموش نخواهد شد." قاسم شعله سعدی سپس هشدار داده است : "اما، اگر خامنه‌ای گزینۀ انتقال مسالمت آمیز قدرت را نپذیرد، گزینۀ دومی که در انتظار او است رسیدگی به جنایات وی در یک دادگاه عادلانه است و اخیراً هم خود من با انتشار کیفرخواستی سی و یک جرم به او نسبت داده ام که پس از سرکوب اخیر مردم سراوان به سی و دو جرم افزایش یافته است."