به نام خدای آزادی

«همچنان منتظرم.»
تلفنت وصل نشده؛ چهارشنبه که به ملاقاتت آمدم با سه نفر:
آقای حق جو: مسئول سالن ملاقات
آقای مرادی: اگر اشتباه نکنم مسئول حفاظت
آقای توسلی: معاون زندان موضوع واحدی را مطرح کردم و گفتم:
به تصمیم گیرندگان اصلی بگویید: یک مرد ۷۲ ساله را ۵ سال تمام است به ناحق به بند کشیده اید و باکی هم از این همه ظلم ندارید. آزادش که نمی کنید؛ مرخصی هم نمی دهید؛ چرا تلفنش را وصل نمی کنید؟!
حدود دو ماه است تلفنش را قطع کرده اید.
از آنها خواستم پیگیری کنند تا لااقل آقای نوری زاد بتواند تلفنی جویای حال مادرش باشد.
مادر سالخورده بیماری که از دیدار پسرش که نه، از شنیدن صدایش نیز محروم مانده است.
می گویند: آقای نوری زاد درخواست بنویسد که تلفنش را وصل کنند. مگر او در خواست قطع داده بود؟!
شما می خواهید زندانی را ذلیل کنید و غافل از این هستید که ذلیل کسی ست که پا روی حق می گذارد.
من همچنان منتظرم.

فاطمه ملکی
۳۱ تیر ماه ۱۴۰۳

* «عقاب»
* نقاشی روی بوم
* ۷۰*۱۱۰
* ۱۷ تیرماه ۱۴۰۳
* بند ۸ زندان اوین
* آخرین اثری که از آقای
نوری زاد دریافت کردیم.

 

 

 

 

 

View this post on Instagram

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

A post shared by Mohammad Nourizad (@mnourizad)