میزان رای ملت نیست، میزان خواست حکومت است.

حسین رونقی

در نقد توجیه‌گرانی که با مغالطه‌هایی مثل «من نمی‌خواهم جلیلی رئیس‌جمهور شود»، «اگر به پزشکیان رای ندهیم، جلیلی می‌شود»، «دور اول رای ندادم، حالا دور دوم رای می‌دهم» و «جلیلی ما را برمی‌گرداند به عصر حجر»، سعی در توجیه مشارکت خود دارند، باید گفت وارد این بازی نمایشی و جعلی انتخابات نشوید. چند دهه است که با این ترفند تکراری، جریان فریب اصلاح‌طلبی، برای جمهوری اسلامی مشروعیت خریده است.

در ساختار یک حکومت تمامیت‌خواه و دیکتاتوری، خواست مردم مهم نیست، بلکه اراده حاکمان تعیین‌کننده است. اول از همه باید از خود بپرسیم: آیا خواست من یا ما اصلاً اهمیت دارد؟ آیا در چنین ساختاری، با صندوق رای می‌توانیم تغییری ایجاد کنیم؟ از انتخابات‌های پیشین که در آن‌ها به امید کورسویی مشارکت کردیم، نتیجه‌ای گرفته‌ایم؟ به کدام وعده عمل کردند؟ نه تنها هر روز وضعیت مردم ایران بدتر از قبل شد، بلکه نقاب مدرنشان هم با آبان ۹۸ و تشکر علنی تلویزیونی رئیس‌جمهور از کشتار معترضینی که محروم‌ترین گروه‌های جامعه بودند، فروافتاد. چطور ممکن است به این سرعت فراموش کرده باشیم که پس از شلیک عامدانه به هواپیمایی اوکراین وزیر امور خارجه‌شان می‌گفت خبر می‌دادید علاج کنیم و حالا سینه سپر کرده در ستادهای انتخاباتی عربده آزادی‌خواهی و ایران‌دوستی بزند؟

اگر میزان رای ما بود، پس چطور با هر تعداد، حتی اندک رای، همین جمعه در مقابل میلیون‌ها نفر که رای نداده‌اند، به‌هرحال یکی از دو گزینه انتخاب می‌شود؟ نتیجه انتخابات ۸۸ که ۳۹٬۱۶۵٬۱۹۱ نفر، یعنی ۸۵٪ واجدین شرایط، شرکت کردند چه شد؟

در شرایطی که هر دو کاندیدا، مخصوصاً اصلاح‌طلب‌های مدعی منتقد نظام، مدام ابراز ارادت بیشتری به رهبر جمهوری اسلامی نشان می‌دهند و خود را سرباز او معرفی می‌کنند، وقتی هر دو، قرار است قانون اساسی جمهوری اسلامی را اجرا کنند، وقتی هر دو سپاه را ناجی و حافظ امنیت کشور معرفی می‌کنند، وقتی با وارد نکردن واکسن کرونا که تمام این افراد و متصلین به آنها، خود واکسن زدند و برای عموم حتی ماسک تا مدتها نبود، وقتی قطع کردن اینترنت را راه مقابله با اعتراضات پیش‌رو می‌دانند، حقوق بشر، آزادی و حقوق زنان را به رسمیت نمی‌شناسند، حق ملت را نادیده می‌گیرند و افزایش قیمت بنزین سیاستی است که علناً اعلام می‌کنند، کدام عقل سلیمی می‌تواند این دوگانه‌سازی تکراری برای ایجاد شور انتخاباتی جریان فریب اصلاحات را باور کند؟

چه کاری قرار است انجام دهند که آن دیگری نکرده و یا اجازه‌اش را داشته باشند؟ اینها همان‌ها هستند که خود در گروه‌های کم‌شمار دور هم سال‌ها برای مناصب مختلف که بی‌ربط با تخصص‌هایشان است، در سیستم گشتند و هیچ چهره و شخص جدیدی را نگذاشتند وارد شود، مگر با امضای اعلام تعهد و گوش به فرمان بودن کامل، که رسم ستادهای انتخاباتی اصلاح‌طلبان است. تمام فعالان خصوصاً دهه قبل، این موضوع را می‌دانند و بر کسی پوشیده نیست، به چشم و گوش دیده و شنیده‌اند! اگر کسی انکار کند و از مردم عادی مخفی کند، قطعاً بویی از شرافت نبرده است.

باید از این چرخه باطل بیرون بیاییم. باید اطرافیان را از این موارد آگاه کنیم. آن دسته‌ای که هنوز نیم‌نگاهی به اصلاحات دارند، باید بدانند که شرکت در این انتخابات فقط به مشروعیت نظام کمک می‌کند و نهایتاً اهمیتی هم ندارد! باید محکم‌تر به حکومت «نه» بگوییم! نه اینکه با ترفندهای کهنه ترساندن از طالبان شدن و سوریه شدن و...، فریب جمع محدودی را بخوریم که تمام منابع و مناصب و امکانات ایران را فقط مال خود و حق خود می‌دانند، حتی کوچک‌ترین نقدی را سال‌ها برنتابیدند!

ما فقط با هم‌صدا شدن و گفتن «نه» به این ساختار ظلم می‌توانیم گامی برای رساندن صدای این تعداد محذوف و کشته‌شده و مطرود و درگیر فقر و بیماری و... در داخل ایران برداریم، و یک ضربه به پیکره در حال متلاشی شدن ستم حاکم در کشور بزنیم بلکه آینده‌ای بهتر برای خود و نسل‌های بعدی و کودکان ایران ساخته شود.

(#نه)
از کانال تلگرام حسین رونقی

@hosseinronaghi

میزان رای ملت نیست، میزان خواست حکومت است.