صدام بدتر بود یا شما!

✍ رحیم قمیشی

غروب‌های جمعه به اندازه کافی دلگیر هستند، کاش دوست عزیز سنندجی‌ام، چیزی از خانواده فرزاد کمانگر، معلمی که اعدام شد نمی‌نوشت، تا دلم بیشتر نگیرد.

قبلش باید خاطره‌ای از شهادت دوست شهیدم "محسن بنی‌نجار" بگویم.
محسن همان سال‌های تجاوز ارتش عراق به ایران، شبانه رفته بود جلو و نزدیک خاکریز نیروهای عراق تا موقعیت مین‌ها و موانع را شناسایی کند، ناگهان یک مین منفجر می‌شود، و رگبار عراقی‌ها به سوی آنها.
او شهید می‌شود، خاطره‌اش را پیش از این نوشته‌ام. چند ماه بعد نامه‌ای از عراق می‌آید. عکسی از پیکر محسن، و اینکه با حضور دو شاهد در "رقم ۱۶۱" به خاک سپرده شد. ۳۴ سال بعد به همت دوست عزیز جانبازم، رقم ۱۶۱ شناسایی شد و مادر شهیدان منصور و محسن بنی‌نجار توانست قبل از وفاتش به دیدار آرامگاه فرزندش برود.
صدام با همه قساوتش یک اصل را رعایت می‌کرد، خانواده‌ای که فرزندش را می‌گیرم، به اندازه کافی صدمه می‌بیند، زجر می‌کشد، جنازه را چه‌کار می‌خواهم بکنم! بگذارم مادرش برود یک دل سیر گریه کند!!

دوست عزیزم اجلال قوامی نوشته با گذشت چندین سال از اعدام فرزاد کمانگر، همان معلمی که در زندان دلش برای دانش‌آموزانش تنگ شده بود، همان معلمی که به دانش‌آموزانش گفته بود بچه‌ها به آرزوهایتان هیچوقت پشت نکنید، ناامید نشوید، برای آنها آرزو کرده بود با شعر و ترانه باران تا می‌توانند برقصند، مادرش هنوز نمی‌داند فرزندش پس از اعدام، کجا به خاک سپرده شده!!

لااقل به اندازه صدام شرف داشته باشید و به مادرش بگویید رقم ۱۶۱ به‌خاکش سپردیم!
به اندازه آنها که صبح و شام نفرین‌شان می‌کنیم، انسان باشید و با گذشت ۱۴ سال از اعدام فرزاد و سایر کردهای همراهش در سال ۱۳۸۹، بگذارید مادران‌شان بروند یک دل سیر بگریند.
این مادرها تا ابد زنده نیستند.
مادر دوست شهیدم محسن، شش ماه پس از رفتن بر مزار پسرش رفت به دیدار خدا.
می‌ترسم مادر فرزاد کمانگر برود آن دنیا، به خدا بگوید فرزندم را نماینده‌های خودخوانده‌ات اعدام کردند، حتی نگفتند در کدام بیابان خاکش کردند، حتی نگفتند به دریایش انداختند. نگفتند بدنش آیا سالم بود وقت اعدام، عکسی هم نشانم ندادند.
آخر اگر مغز آن اعدامی‌ها را برای تغذیه مارهایی برده‌اید، دیگر چیزی معلوم نیست...

می‌ترسم خدا هم گریه‌اش بگیرد. خیلی گریه کند، و بگوید یعنی من چنین موجوداتی خلق کردم!!
انگار حق با فرشتگانم بود...

به مادر فرزاد، به مادران آن اعدامی‌ها، به مادران فرزند از دست داده، بگویید کجا بروند گریه کنند.
آخر صدام هم مثل شما این‌همه کینه‌ای نبود...

@ghomeishi3