حمیدرضا صدر در جُستار درخشان‌اش درباره‌ی آلن دلون می‌نویسد «زیبایی‌اش سد راه‌اش نشد» (نقل‌به‌مضمون). فریماه فرجامی دقیقن مصداقِ همین انگاره‌ی صدر است. اما یک زیباییِ نقش‌ساز که بسیاری خواستند مطرود شود. او در لحظه‌هایی که این کلمات را می‌نویسم در هفتادو‌یک ساله‌گی و در کُماست متاسفانه و این کُما همان سرنوشتی بود که در بیش از دو دهه‌ی اخیر برای‌اش رقم زدند. ستاره‌ی نقش‌سازِ دهه‌ی شصت وقتی در آن سکانسِ ماندنی فیلمِ «سُرب» کیمیایی موهای‌اش را تراشید خود را از نو تعریف کرد. این‌که «زیبایی»‌اش نمی‌تواند مانع او شود. فرجامی در خاطرات نسلی در وضعیتی مه‌آلود حضور داشت. انگار همان دخترِ بازآمده‌ی «مادر» علی حاتمی باشد. فرجامی ناگهان گم شد. بیماری، گرفتارهای شخصی و البته میلِ برخی متولیان سینمایی دهه‌ی هفتاد خریدارِ ساختمان پلاکِ شماره‌ی ۱۹ «اجاره‌نشین‌ها» را به کُما فرستاد. او کجا بود؟ خاطره‌ای که نزدیک می‌نمود و فقدان‌اش یادآورش شده‌بود.

بعد سال‌ها زمانی که مقابلِ دوربین نشاندندَش همه فهمیدیم حال او «مساعد» نیست. انگار آن آینه‌ی غبارگرفته‌ی اتاقِ فیلمِ «مادر» نتوانسته بود جوانیِ مفرط «خط قرمز» را که به خاطرِ اجباری‌شدن «حجاب» توقیف شد بازنمایی کند. فرجامی همیشه بر لبه‌ی فراموشی و خاطره حرکت می‌کرد. همان جایی که او را به‌واسطه‌ی چهره‌اش حذف‌شده می‌خواستند، ظهور می‌کرد و می‌درخشید. شاید او و سوسن تسلیمی دو نمونه‌ی بارزی بودند که زیبایی‌شان و قدرت‌شان در ساختنِ نقش‌ها، متولینِ اخلاق و فرهنگ! را عذاب می‌داد. تسلیمی از ایران رفت و فرجامی نیز به کنجی دچار شد. از حافظه‌ی مخدوش‌شده‌اش گفته‌اند و تنهایی عمیقی که تحمل کرد. حتا وقتی به دکانِ تلویزیون آوردندَش هم خواستند به‌واسطه‌ی او عده‌ای را تخریب کنند که خود قصه‌ای شد. حالا او در کُماست.

سوال این است مگر این همه سال نبوده؟ مگر کُما صرفن یک وضعیتِ بالینی‌ست و پزشکی؟ او از دلِ جوانی و شور و شوق آمد و ناکهان در مِه ناپدید شد. زیبایی‌اش سد راه‌اش نشد اما دیگران بسیار سدِ راه و کار و البته زیبایی و بودن‌اش شدند.

هیچگاه سکانس خودکشی او را در فیلمِ «تیغ و ابریشم» از یاد نمی‌برم. انگار بارها مرگ را چشید، بارها سانسور، بارها ایستادن مقابلِ حذف و ناگهان در آینه گم شد. فریماه فرجامی بیش از بیست سال است که در کُماست.

«فروغ‌الزمان» در «پرده‌ی آخر» کذابان و تنی‌ها و ناتنی‌ها را شکست داد و رستگار شد. نبردی که فرجامی همیشه دچارش بوده و در بسیاری نقش‌های‌اش آن را بازی کرده. بازی‌گر هفتاد‌و‌یک ساله‌ی سینما در کُماست و ما به یاد می‌آوریم‌اش...

از صفحه اينستاگرام ميم يزدانی خرم

https://www.instagram.com/m.yazdanikhorram/