از اينستاگرام ميم. يزدانی خرم|
m.yazdanihorram



حمله به سینمای ایران بیش‌ از پیش علنی شده. روزی نیست که خبری ناخوب نیاید از این سینما و آدم‌های‌اش. از بازی‌گرانی که می‌خواهند تحقیر شوند تا کارگردان‌هایی که ممنوع‌الکار، تبعید و تحقیر می‌شوند. از تلاش برایِ مضحک جلوه‌دادنِ آدم‌های این سینما تا ممنوعیت‌های متعدد. از لورفتنِ سه فیلم در کم‌تر از چند روز و نابودی سرمایه‌ی پول‌آورنده‌گان بخش خصوصی تا قلع‌وقمعِ سریال‌ها و پرونده‌سازی برای صغیر و کبیر. از قلدری یک مجریِ رنگ‌پریده تا اِستمالت از امثال او که رسانه‌ی گِل‌گرفته‌ی عمومی حتا شده برای آناتی به یاد مردمان بیفتد. از جشن‌واره‌ی فجر قبلی که حتا برای شرکت‌کننده‌گان‌اش نیز از یاد رفت تا تلاش برای تصرفِ همه‌جوره‌ی این سینما. اما سینمای ایران فارغ از این‌که روزهای بدی را می‌گذراند، بسیار بد، یک خاطره‌ی جمعی بزرگ است که در سخت‌ترین دوره‌ها نیز از پا در نیامده. شبیهِ نگاه خیره‌ی سوسن تسلیمی، شادی بی‌حدِ پسرکِ «دونده»، رخِ خون‌خورده و ممنوعِ «لیلا حاتمی»، تنها بازمانده‌ی «ابوقریب» و تاب‌آوری پیمان معادی‌ست. می‌توان صدها و صدها لحظه‌ی دیگر یافت که این سینما شکافنده‌ی لجه‌های بدخیم و تاریک بوده. در چند سالِ گذشته عده‌ای بر آن شدند تا سینماگران را یا رام کنند یا «تادیب» یا آن‌ها را دچار وضعیتی کنند که خود «کم» بیاورند. و چنین شد که سینمای ما تبدیل شد به زنده‌گی خصوصی هنرپیشه‌ها و پررنگ‌کردنِ «گاف»‌های آن‌ها. این وضعیت در شرایطی رقم خورده که عملن ادبیات و سایر بسترهای خلاقانه نه آن تاثیرسازی سینما را دارند و هم در فترتی هولناک فرو رفته‌اند.حذفِ «سهوی»!! رشته‌ی سینما و مجسمه‌سازی از دفترچه‌ی انتخاب رشته نشانه‌ای‌ست برای کم‌امیدترکردن آدم‌ها نسبت به سینما. این‌که بود و نبودِ این کار چنین لرزان است. مرور کنید چه‌قدر این سینما کوچک شده و عملن «ابتذال» تنها راهِ برآمدن از پس هزینه‌های آن است. بی‌تردید سینما برای بخشی از ایده‌ئولوگ‌های قدرت همیشه امری نامطلوب بوده. حتا با وجود پول‌پاشی‌های فراوان برای اشاعه‌یرسینمای «مطلوب» باز مطیع‌بوده‌گی موردِنظر رخ نداده و «اخراجی‌ها»ی خودی قافیه را به نادرها و سیمین‌های غیر خودی بدجور باخته‌اند. بدجور. در این روزها دیگر حتا رقابتی هم در کار نیست بلکه فقط مساله‌ی ماندن و بودن است در زمانه‌ای که «درِ خروج» به بسیاری نشان داده می‌شود. مقاومت آفرینش است در این وضع که هوشمندانه تلاش می‌شود سینما و کار سینمایی امری دست‌خورده و آلوده به نظر آید و مدام در معرض اتفاق‌های کمرشکن. در این شکل نگاهِ خیره‌ی سینمای ما به «آن‌ها» بیش از همیشه معنا دارد‌.

 

 

 

 

 

Vis dette opsl*g på Instagram

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Et opsl*g delt af m.yazdanikhorram (@m.yazdanikhorram)