يووال نوح هراري و درس عبرت از يک سال زندگي با ويروس کرونا 🔻
منبع: آسو
لينك: https://t.me/NashrAasoo/5287
...
در نبرد ديرينه ميان آدميان و عوامل بيماريزا، بدن تکتک انسانها در خط مقدم جبهه قرار دارد. اگر اين خط در هر نقطهاي از دنيا درهم بشکند، همهي ما در معرض خطر قرار خواهيم گرفت. حتي ثروتمندترين افراد در توسعهيافتهترين کشورها هم به نفعشان است که از فقيرترين افراد در توسعهنيافتهترين کشورها محافظت کنند. اگر در دهکدهي فقيري در جنگلي دورافتاده ويروس جديدي از يک خفاش به يک انسان انتقال يابد، تنها چند روز کافي است تا سر و کلهي اين ويروس در وال استريت پيدا شود.
...
✍ در اعصار گذشته، وقتي آدميان با بيماريهاي همهگيري مثل طاعون مواجه ميشدند، از علت بروز يا شيوهي درمان آن هيچ اطلاعي نداشتند. وقتي در سال 1918 آنفلوانزا شيوع يافت، بهترين دانشمندان دنيا نتوانستند اين ويروس مرگبار را تشخيص دهند، بسياري از اقدامات پيشگيرانهي آنها بيفايده بود و تلاش براي توليد يک واکسن مؤثر بينتيجه ماند. اما در مورد کوويد-19 وضعيت بسيار متفاوت بود. نخستين زنگ خطرها دربارهي يک بيماري همهگيرِ جديدِ بالقوه در پايان دسامبر 2019 به صدا درآمد. تا 10 ژانويهي 2020، دانشمندان نه تنها اين ويروس را شناسايي کرده بودند بلکه تواليِ ژنوميِ آن را هم تعيين و اطلاعاتاش را در اينترنت منتشر کرده بودند. فقط چند ماه لازم بود تا معلوم شود که چه اقداماتي ميتواند آهنگ سرايت ويروس را کاهش دهد يا آن را به کلي متوقف سازد. در کمتر از يک سال، توليد انبوه واکسنهاي مؤثر شروع شده بود. در نبرد ميان انسانها و عوامل بيماريزا، هرگز آدميان اينقدر نيرومند نبودهاند.
✍ خودکار کردن، ديجيتالي کردن و انتقال فعاليتها به فضاي مجازي، ما را در معرض خطرات جديد قرار ميدهد. يکي از چشمگيرترين چيزها دربارهي اين سال کرونايي اين است که اينترنت از کار نيفتاد. اگر ناگهان ميزان عبور و مرور بر روي يک پل واقعي را افزايش دهيم، ممکن است راهبندان به وجود آيد و شايد حتي پل فرو بريزد. در سال 2020، مدرسهها، ادارهها و کليساها تقريباً يکشبه به فضاي مجازي منتقل شدند اما اينترنت دوام آورد و خراب نشد. ما به ندرت به اين مسئله فکر ميکنيم اما بايد درنگ کرد و به آن انديشيد. پس از سال 2020 ميدانيم که حتي وقتي که کل کشور در قرنطينه باشد زندگي ميتواند ادامه يابد. حالا به اين فکر کنيد که اگر زيرساخت ديجيتاليِ ما خراب شود چه اتفاقي رخ ميدهد.✍ بحث دربارهي رويدادهاي سال 2020 تا سالها بعد ادامه خواهد داشت. اما هواداران همهي گرايشهاي سياسي بايد دستکم بر سرِ سه امر توافق کنند.
اول اينکه بايد از زيرساخت ديجيتاليِ خود محافظت کنيم. اين زيرساخت مايهي نجات ما در اين بحران بوده است اما به زودي ميتواند منشاء فاجعهي بدتري شود.
دوم اينکه همهي کشورها بايد بيش از پيش در نظام سلامت عموميِ خود سرمايهگذاري کنند. اين امر بديهي به نظر ميرسد اما سياستمداران و رأيدهندگان گاهي بديهيترين چيز را از ياد ميبرند.
سوم اينکه بايد نظام جهانيِ قدرتمندي را براي نظارت و پيشگيري از بيماريهاي عالمگير ايجاد کنيم. در نبرد ديرينه ميان آدميان و عوامل بيماريزا، بدن تکتک انسانها در خط مقدم جبهه قرار دارد. اگر اين خط در هر نقطهاي از دنيا درهم بشکند، همهي ما در معرض خطر قرار خواهيم گرفت. حتي ثروتمندترين افراد در توسعهيافتهترين کشورها هم به نفعشان است که از فقيرترين افراد در توسعهنيافتهترين کشورها محافظت کنند. اگر در دهکدهي فقيري در جنگلي دورافتاده ويروس جديدي از يک خفاش به يک انسان انتقال يابد، تنها چند روز کافي است تا سر و کلهي اين ويروس در وال استريت پيدا شود.
@NashrAasoo 💭